ТАНЗИМАТ ФЕРМАНИ

Консепсияи Танзимат 3 ноябр ба даврае тааллуқ дорад, ки аз декларатсияи декрет дар 1839 сар карда то 1879 тӯл мекашад. Вақте ки он ҳамчун мафҳум ҳисобида мешавад, он тағирот ва конфигуратсияҳоро дар соҳаҳои сиёсӣ, маъмурӣ, иқтисодӣ ва иҷтимоӣ-фарҳангӣ ифода мекунад;
Қарори эъломшуда дар даврони ҳукмронии Султон Абдулмӯҷид бо номи "Гулхане-и Хатти Ҳумаюн" маъруф аст.
Сабабҳои ҳукмронӣ
Дастгирии давлатҳои Аврупо дар бораи Миср ва Стритҳо ва дастгирии давлатҳои Аврупо. дахолати ҷамъиятӣ. Илова бар ин, хоҳиши эҷоди инфрасохтори демократӣ яке аз сабабҳое мебошад, ки боиси эълони фармон гардид. Ҳадафи он афзун кардани садоқати ғайримусулмонон ба давлат ва коҳиш додани таъсири миллатгароӣ, ки бо инқилоби Фаронса ба вуҷуд омада буд.
Хусусиятҳои Фирман
Ин қадами аввал ба сӯи конститутсионализм ва гузариш ба демократия аст. Он ғайр аз маҳдуд кардани ваколатҳои Султон волоияти қонунро ифода мекунад. Халк дар тайёр кардани декрет ягон роль надорад.
Моддаҳои қарор
Пеш аз ҳама, баробарӣ дар назди ҳама ва волоияти қонун таъкид карда шуд. Бо итминони комил, ки ҳеҷ кас наметавонад бидуни озмоиш ва беадолатона иҷро карда шавад ва қоидаҳои дар бораи ҷалби сарбозон муқарраршударо иҷро кунад, тартиботи демобилизатсия мувофиқи қоидаҳо сурат мегирад. Амният нисбат ба мардум дар баробарӣ, ҳаёт, моликият ва шараф таъмин карда мешавад. Андозҳо аз рӯи даромад муайян карда мешаванд ва ҳар як шахс ҳақ дорад соҳиби молу мулк бошад ё мерос гирад.
Мундариҷаи фармон
Он тақрибан се саҳифа аст. Дар матн таъкид шудааст, ки давлат дар давраи таназзул қарор дорад, аммо ин раванд бо ислоҳот ва қонунҳои қабулшуда бартараф хоҳад шуд. Таъкид шуд, ки маоши хизматчиёни давлатӣ вазнин хоҳад буд ва ришвахорӣ пешгирӣ карда мешавад. Он бо эъломияи ҳуқуқи инсон ва шаҳрванд дар инқилоби Фаронса илҳом гирифта шуд. Бори аввал дар таърих қонуни усмонӣ мафҳуми шаҳрвандӣ ва масъалаҳое, ки барои ҳифзи ҳуқуқҳои шаҳрвандӣ ба вуҷуд меоянд, баён карда мешавад.
Гарчанде ки ин қадами аввалин дар самти волоияти қонун аст, вале ин қадами аввалин дар самти конститутсионӣ мебошад.
Оқибатҳои фармон
Дар ҳоле ки волоияти қонун пазируфта шуд, султон ваколатҳояшро бо иродаи худ маҳдуд кард. Дар ҳоле ки оғози конститутсионализм дар Империяи Усмонӣ пазируфта шуд, озодиҳои шахсӣ васеъ карда шуданд. Дар соҳаҳои ҳуқуқ, маъмурият, хидмати ҳарбӣ, маориф ва фарҳанг навовариҳо ва ислоҳоти мухталиф анҷом дода шуданд.
Агар ба шумо лозим ояд, ки ба принсипҳое, ки декрет асос ёфтааст, назар кунед; амнияти ҳаёт ва моликият, ҳуқуқ ба моликият ва мерос, принсипҳои шаҳрвандӣ, мурофиаи кушод, пардохти андоз аз даромад, хидмати ҳарбӣ ва давомнокии хизмати ҳарбӣ, баробарӣ дар назди қонун, волоияти қонун, амнияти давлатӣ ва принсипҳои асосии ҷинояткорӣ пайдо шудаанд.